Mijn uitdaging vandaag is om rust te houden. Maar zelfs uitslapen lukt me niet (vogels gaan los, zon in de tent, buren vertrekken) dus ik zit toch alweer om half acht te ontbijten. En al geschoren en met de was in de machine. Ach ja.
Ik zag gisteren dat er hier in het dorp een aardige rondwandeling is bedacht die loopt naar het kasteeltje dat over de Vilaine uitkijkt. Ik kan zelfs een GPS file van de route vinden dus dat moet me wel gaan lukken. Ik voel me alleen een beetje stom vanwege het pakje dat ik vanmorgen aanmoet omdat al mijn normale kleren hangen te drogen: ik wandel in sandalen, zwembroek, fietsbroek, shirt met lange mouwen. Gelukkig zat mijn pet niet in de was, anders had ik ook nog mijn helm opgemoeten tegen de zon op mij kop. Nou ja, maar een beetje gebukt en snel door het dorp, verderop kom ik vast niemand tegen op een dinsdagochtend. Mischien een jogger, maar die doen er niet toe want die zien er zelf ook niet uit.
Wandeling was stevig, 10 km, veel klimmen en dalen (en dat op sandalen). Ik ben rond half een moe en tevreden terug bij de tent. Het kasteeltje bleek helemaal niet mooi te zijn en het keek ook niet over de rivier uit. Gewoon een protserig paeisje in het hard geel. Het koetshuis met grote cour ernaast vond ik wel de moeite waard.





Er is hier in de buurt een steengroeve waar hele rechthoekige blokken ijzerhoudende steen uit komen. Daarmee kunnen muren (bijna) zonder specie gemaakt worden en dat levert een prachtig resultaat. Het schijnt dat veel oudere huizen in Rennes ook met deze stenen en techniek gebouwd zijn, maar dat zal ik morgen wel zien.

In de middag doe ik echt zo min mogelijk. Dutje gedaan, boek uitluisteren, fiets gewassen, pizzeria gereserveerd voor vanavond. Verder hebben Monique en ik gesproken over de finale van deze fietstocht. Ik mik erop om over ongeveer een week in Rouen te zijn, waar Monique me dan oppikt met de auto. Maar welke dag dat precies wordt moet nog blijken.
Ik heb uiteindelijk samen met Fanny gegeten bij de pizzeria, waarbij we beide een forse hamburger aten. Fanny is een francaise van rond de 35 uit Nantes. Ze doet dit jaar voor het eerst een fietstocht en slaapt in cabins en eet in restaurants, dus nog niet echt kamperen. Maar ze wees me wel op het bestaan van de Parc4Night app waar wild kampeerders hun kennis en ervaringen uitwisselen. Ik moet zeggen dat het me wel moeite kost om een avond lang te kletsen in het frans, want met mijn frans blijft het gesprek toch wel erg oppervlakkig.