Ik geloof dat ik wel een beetje uitgefietst ben! Monique en ik hebben woensdagmiddag afgesproken in Rouen en ik zie er echt naar uit. Maar dat is pas over drie dagen en ik heb nog een aardige afstand en een hoop heuvels te nemen voordat ik daar ben. Vandaag naar Honfleur, een oud vissersdorpje dat precies aan de overkant van Le Havre ligt. Daarna moet ik nog twee dagen langs de Seine omhoog om in Rouen te komen. Maar mijn bewoording geeft wel aan dat ik er een beetje genoeg van heb. Ach, ik ben ook al lang onderweg en er is gelukkig meer in mijn leven dan fietsen en kamperen.
Ik kan iedere lange afstand fietser aanraden om wat betreft eten zelfvoorzienend te zijn. Het is heerlijk om als je moe en/of hongerig bent te kunnen stoppen, thee of koffie zetten en jezelf iets lekkers te eten te maken, want zelfs in Frankrijk zijn gelegenheden dun gezaaid. En als je dat kookspul toch bij je hebt, dan geeft dat je ook ’s ochtends en ’s avonds de keus om niet meer op zoek te hoeven gaan. Ik kom overigens genoeg fietsers tegen die dit niet doen, maar ik beklaag ze altijd een beetje.
De route vandaag bestond uit zeer veel heuvels om op te kruipen en weer af te vliegen. Er zat een stuk van 10 km oude spoorlijn tussen waar ik erg blij mee was. Echter, de route beheerders hebben in al hun wijsheid besloten dat een aantal bruggen op dit stuk route vervangen moeten worden, en dat het een goed idee is om die er begin juli weg te breken en dan de komende maanden te vervangen (juli en augustus zijn dé vakantie maanden in frankrijk). De route was geblokkeerd door een grote graafmachine en het enige alternatief was een tweebaans weg een stuk lager in het dal die erg druk was, ook met grote vrachtwagens. Levensgevaarlijk! Ik heb die weg een paar honderd meter moeten volgen en ben twee keer de berm ingedoken om niet meegezogen te worden door een vrachtwagen. Eerste afslag van die weg leide naar het boerenerf naast de oude spoorbaan. Maar de enige opening van het erf naar de spoorbaan was afgesloten door een hek met een slot. Ik heb te einde raad mijn tassen een voor een over het hek gegooid, toen mijn fiets, toen er zelf achteraan geklommen. Ik wilde niet terug naar die doodsweg beneden. Geen fijn avontuur…


Totaal heb ik vandaag 72 km gereden en ik kwam redelijk gesloopt in Honfleur aan. Dat blijkt inderdaad een lieflijk vissersplaatsje te zijn met veel vakwerk huizen en oude stukken muur en haven. Er zijn wel veel toeristen en daardoor ook een permanente file door het plaatsje heen. Ach ik ga er zo ook maar een biertje drinken.

Honfleur blijkt inderdaad een prachtig stadje, zeer oud, zeer veel bewaard. Daar wil ik nog wel eens een volle dag doorbrengen en alles zien. Nu lukt dat niet, helaas. Ik heb wel nog een zeer groot glas Grimbergen gedronken bij de oude stadshaven, met uitzicht op alle langs flanerende toeristen.



Ik maak vanavond iets voor de derde keer deze fietstocht, ik noem het maar een waterzooi van groenten. Komt erop neer dat je kookt in een pan: aardappels, wortel, paprika, prei of selderie, champignons, en wat je nog meer aanstaat. Alles in frietjes gesneden en je kunt blijven snijden en in de pan erbij gooien, afhankelijk van de verwachte kooktijd. Daarbij een sausje van fromage blanc, mayonaise, knoflook en stevig kruiden. Dit wordt erg smakelijk en is extreem eenvoudig te maken. Vegetarisch en vast ook wel gezond.
Eén reactie op “3 juli: naar Honfleur”
Goed bezig! En wat een avontuur met die “ophaalbruggen”. Hadden wij op onze tocht ook, maar een beter alternatief dan wat jij beschrijft. Gelukkig zaten er geen blaffende/bijtende honden achter het hek 😆.
Wij hebben op onze Rome tocht mn buiten de deur gegeten en ging prima😆. Je geeft dan wel wat meer uit, haha! Maar zo lekker zelf koken en neer kunnen strijken waar en wanneer je wilt is ook hartstikke fijn. Wil dat ook weer eens doen. Nu Wendel nog zo ver krijgen, haha!
Maar geniet van je laatste dagen EN van het weerzien met Monique. Tot later!