
Met een beetje pijn in het hart vertrek ik van deze fijne camping en het prachtige strand eronder. Ik heb iets van 45 km te fietsen om bij de Mont St Michel te komen, maar het land is hier zo plat dat ik al heel vroeg in de ochtendmist de grote tepel omhoog zie steken uit het water. Maar pas rond het middaguur ben ik er daadwerkelijk.




Er loopt een kilometers lange brug over het getijden gebied naar de Mont St Michel en die brug is bijna vol met mensen die die afstand lopen. Ik was blij met mijn fiets want het is een stevige afstand. Voorspelbaar is het daar idioot druk. Ik wou de abdij graag bekijken, maar daar stond een rij van honderden mensen met hetzelfde idee. Maar van wat ik wel gezien heb wil ik hier graag terugkomen op een rustiger moment, 8 uur ’s ochtends bijvoorbeeld.



Ik zoek een rustig plekje buiten de burcht om een kleine lunch te maken. Maar zodra ik er zit blijkt er een hele “groupe scolaire” precies hetzelfde idee te hebben, en ik zit er midden in. De dapersten van die kleintjes komen een voor een even vragen wat ik nou eet, en dan laat ik mijn boterham zien. Zij tevreden.

Daarna fiets ik nog iets van 50 km door om in St. Hilaire aan te komen. Hiermee verlaat ik de Velo Maritime weer en kom terug op de Veloscenic route. Die route ga ik richting Parijs volgen tot Domfront. Dat is de stad waar ik in het begin van mijn tocht de Veloscenic juist verliet.
Ik sta hiet in St Hilaire naast twee Schotse jongens die hun eerste fietstocht (van 1 week) maken en zeer leergierig zijn over hoe te kamperen. Verder een brits echtpaar dat op en neer naar Venetië fietst en al maanden onderweg is. Tenslotte nog een Parijse dame die de stad ontvlucht is en naar Mont st Michel fietst, gewoon om er even uit te zijn.
Het weer zit niet mee. Het is koud en regent af en toe. Ik heb nog wel snel buiten kunnen koken en eten, maar moest toen naar binnen vluchten. Morgen zou het weer beter moeten worden.